Niezwykle podniosłe i wzruszające rocznice czynią ten rok wyjątkowym. Wśród nich najważniejsza dotyczy wydarzenia, które jak napisał Jan Długosz, rozświetliło polskie ziemie. Światło to zabłysło 1050 lat temu i do dzisiaj w naszych duszach płonie. Wtedy to władca polskich ziem, książę Mieszko, przyjął chrzest. Decyzja ta wprowadziła jego państwo do grona nowoczesnych podmiotów ówczesnej Europy, usytuowała naszą Ojczyznę jako Równego wśród Równych. Uczyniła też z nas naród silny duchem, nadanym przez siłę wiary katolickiej.
Dała też opiekę Kościoła, dzięki której Naród Polski i Państwo przetrwać zdołały nawet w czasach najtrudniejszych, gdy mroczne siły sprzysięgły się pognębić nas likwidując polską państwowość, eliminując polski język z życia publicznego i zabraniając polskim dzieciom jego nauki, uniemożliwiając kultywowanie bezcennych wartości polskiej kultury, tradycji i języka.
To przeciw temu właśnie, równo przed 225 laty, podnieśli dumnie głowy polscy patrioci, gardząc niewątpliwą przewagą licznych wrogów i słusznie żądając praw dla swego narodu i wszystkich jego przedstawicieli, uchwalając konstytucję najnowocześniejszą w ówczesnej Europie i drugą tego rodzaju w świecie. Ten czas dumy ukształtował również, aż do dziś, następne pokolenia Polaków, bowiem nasz brak zgody na krzywdę doprowadzał do kolejnych zrywów patriotycznych i walk o odzyskanie wolnej Ojczyzny oraz utrwalał nigdy nie utraconą godność Polskiego Narodu.
Dzisiaj, spotykając się uroczyście w miejscu, po którym stąpały pokolenia naszych Rodaków, gdzie ich prochy spoczęły na wieczność, gdzie nawet kamienie przemawiają po polsku uczynionymi na nich przed wiekami napisami, powtarzajmy za wielkim mieszkańcem Wilna, naszym wieszczem, Adamem Mickiewiczem: „Jeśli my zapomnimy o nich, Ty Boże zapomnij o nas”.
Nie zapominajmy o nich, o tych, których cienie są dzisiaj z nami, którzy mówią do nas z kart historii, o których nasze dzieci uczą się z polskich podręczników w polskich szkołach. Pamiętajmy o nich i bądźmy z nich dumni, ale też musimy być godni ich dziedzictwa, mieć siłę na walkę, gdy taka zajdzie potrzeba, bo wiemy przecież, jak czasem niełatwo jest być Polakiem. Nie zapomnijmy też, skąd nasz ród. Czerpmy na co dzień ze skarbnicy naszej historii, z wartości naszego Narodu, z siły tradycji, kultury i piękna naszego polskiego języka. Kultywujmy dziedzictwo decyzji naszego pierwszego władcy, Mieszka, który poprzez chrzest wybrał Kościół Katolicki jako opokę dla naszego Państwa i Narodu. Pamiętajmy o Macierzy, o Polsce, która choć tak blisko od Wilna, czasem może wydawać się zbyt daleko.
Pamiętajmy, że jesteśmy częścią Narodu Polskiego, który niezależnie od tego, gdzie los rzucił jego przedstawicieli zawsze połączony jest wspólną troską o naszą Ojczyznę. Dbajmy o to, abyśmy trwali w tradycji przodków, w wierze, w tym wszystkim, co zawsze powodowało i powoduje, że jesteśmy mocni naszą jednością, gdy jesteśmy razem. Prośmy i wymagajmy też tego, aby i o nas pamiętano, bo przecież bez nas i Ojczyzna i Naród byłyby skutecznie i niesłusznie pomniejszone, tracąc część swej wspaniałej historii i nadzieję na cząstkę swojej przyszłości.
Drodzy Państwo, w tym radosnym dniu wspaniałego święta życzę Wam, nam wszystkim, zadowolenia i dumy z tego, że jesteśmy Polakami. Pragnę też, abyśmy byli dzielni na tyle, by Polska, nasza Macierz, mogła być dumna z nas, każdego dnia, zawsze i wszędzie.
Jeszcze Polska nie zginęła póki my żyjemy.
