Do Sądu Konstytucyjne zwróciła się grupa posłów na Sejm oraz kilka litewskich sądów. Oni twierdzą, że na Litwie pojęcie ludobójstwa jest szersze niż w prawie międzynarodowym.
Według prawa międzynarodowego, za ludobójstwo uważa się próba zniszczenia grupy narodowej, etnicznej, rasowej albo religijnej.
W litewskim Kodeksie Karnym do ludobójstwa zaliczają działania przeciwko grupie socjalnej albo politycznej.
Sąd Konstytucyjny powinien orzec, czy do ludobójstwa można przyrównać wyniszczenie przez sowietów litewskich partyzantów w okresie powojennym.
Pojęcie ludobójstwa w litewskim prawie poszerzono o grupy socjalne i polityczne w 2011 roku na wniosek socjaldemokratów Vytenisa Andriukaitisa i Juliusa Sabatauskasa.
Politycy motywowali wynikającymi problemami w spawach z 1940 – 1960 lat.
Niektórzy eksperci twierdzą, że pojęcie genocydu należy stosować tylko względem mordów z rąk nazistów. Ich zdanie te pojęcie nie pasuje do przestępstw reżimu komunistycznego. Litwa w swoim czasie była krytykowana za wykorzystywanie pojęcia „sowiecki genocyd”, gdyż, zdaniem niektórych ekspertów, jest to próba przyrównania holokaustu do sowieckich represji przeciwko Litwinom.
Oponenci twierdzą, że chcą jedynie odpowiedniej oceny reżimu komunistycznego, ponieważ o przestępstwach i ofiarach nazistów wszyscy wiedzą, a sowieckie represji nie doczekały się odpowiedniej oceny.
