Muzeum historii niewidomych Litwy

Za trzy tygodnie, 15 października, świat po raz kolejny będzie obchodził Międzynarodowy Dzień Białej Laski – święto osób niewidomych i niedowidzących. Dla osób niewidomych jest to uroczyste święto, podczas którego przypominają zdrowej części społeczeństwa, że istnieją, że chcą żyć i żyją tak, jak wszyscy inni obywatele kraju i świata, prawie bez ograniczeń i bez wyolbrzymionej litości. Ten fakt potwierdza dawno istniejące, chociaż przez nasze społeczeństwo zapomniane i niedocenione, muzeum historii niewidomych Litwy.

Pomysł założenia takiego muzeum powstał w Kownie przed II wojną światową. Rozpoczęto zbierać eksponaty i liczne kolekcje, jednak okrutne okupacje, i wojna uniemożliwiła realizację tego zamiaru. Zniknęły prawie wszystkie zgromadzone eksponaty. Nieliczne skarby muzeum znalazły się pod opiekuńczym skrzydłem nauczycieli oraz aktywnych niewidomych. Sporo wartościowych rzeczy okazało się w bibliotece dla niewidomych w tyflo-badawczym pododdziale, który został założony w roku 1969.

W siódmym dziesięcioleciu XX wieku zwiększenie zasobów finansowych Stowarzyszenia Niewidomych Litwy (SNL) przyśpieszyło myśl założenia nowego muzeum. Prezes Zarządu centrum SNL historyk Juozas Karlikauskas przejął inicjatywę i przygotował projekt, głoszący o regulaminie działalności muzeum. 1 listopada 1977 roku prezydium centrum SNL przyjął uchwałę i w Wilnie, bibliotece dla Niewidomych, powstała instytucja powołana do gromadzenia, badania oraz opieki nad obiektami posiadającymi wartość historyczną niewidomych Litwy.

Muzeum trzykrotnie mieniało swoje miejsce. Pierwsza ekspozycja została wyposażona na ulicy Skroblu 15 w mieszkaniu, niedużym akademiku. Później została ona przeniesiona do eksperymentalnych lokali przedsiębiorstwa SNL (ul. Kauno 34). Od 1996 roku muzeum z działającą ekspozycją i w przechowalni zgromadzonymi eksponatami znajduje się w nowo wybudowanym budynku, na ulicy Skroblu 10, nieopodal Domu Kultury Polskiej w Wilnie.

Kolekcja muzeum składa się z autentycznych dokumentów, wydruków, przykładów produkcji przedsiębiorstw niewidomych. Także są eksponowane środki szkolenia i kompensacji, rękodzieła, fotografie, negatywy, kompakty audio i wideo, przedmioty osobiste służące dla niewidomych, makiety Katedry wileńskiej i Zamku Dolnego w Wilnie. Wystawa opowiada o historii organizacji dla niewidomych na Litwie, edukacji niewidomych, pracy oraz działalności kulturalnej, o środkach kompensacyjnych i rzemiosłach ludowych własnoręcznych robót.

Obejrzeć muzeum zajmie nie więcej niż 1 h. W ubiegłym roku muzeum odwiedziły takie szkoły, jak: gimnazjum "Šviesa“ z Grygiszek (12.02.13 – 6 kl. – 26 osób); szk. śr. Traku Woke (12.03.07 – 6 kl. – 17 osób); szk. śr. Gerosios Vilties (12.03.26 – 6 kl. – 8 osób); gimnazjum na Zwierzyńcu (12.04.26 – 5 kl. – 17 osób); progimnazjum Szymona Daukantasa (12.06.11 – 1 kl. – 15 osób); początkówka "Šviesa“ (12.10.17 – 3 kl. – 23 osób); progimnazjum Jonasa Basanawicziusa (12.11.22 – 4 kl. – 31 osoba) i inne. Czasami do muzeum zaglądają seniorzy, studenci oraz mile widziani goście zza granicy (USA, Niemiec, Łotwy, Rosji).

Muzeum jest bezpłatne!

Czas pracy: poniedziałek – czwartek: 9 – 16 h; piątek: 9 – 15 h. Rejestracja pod numerem: (8 5) 215 06 15; fax: [phone]. Muzeum jest czynne na I piętrze w bibliotece niewidomych Litwy. Przewodnik w języku litewskim, może być i w języku rosyjskim.