„Piękna sztuka przede wszystkim. Cieszę się, że mamy takich zdolnych aktorów. Sztuka jest daleka od moich realiów, powszedniej pracy i myśli. Sztuka pokazuje przeżycia człowieka, których często nie zauważamy. Często nie zauważamy tego, co ten człowiek pragnie nam pokazać, nie zauważamy krzywdy i cierpienia tego człowieka. Właśnie ta sztuka pokazuje świat, w którym żyje ta biedna kobieta. Mam nadzieję, że spektakl wzbudził w widzach szacunek i zrozumienie innych ludzi” - o sztuce powiedział PL DELFI Edmund Szot, kierownik Wydziału Kultury, Sportu i Turystyki Samorządu rejonu Wileńskiego.
„Wyjątkowo trudny spektakl, szczególnie dla młodej osoby, bo sztuka wymaga bardzo dużego doświadczenia. Przede wszystkim w tej sztuce liczą się emocje, brak dialogu utrudnia grę aktora i utrzymanie uwagi widza w ciągu ponad godziny jest bardzo trudne. Aktorka znakomicie poradziła sobie z tym zadaniem” - podkreśliła Iwona Frączak, I Radca Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Wilnie
Sztuka przedstawia losy samotnej dziewczyny, której jedynymi przyjaciółkami i powierniczkami najskrytszych myśli są jej lalki. Misją bohaterki jest oczyszczenie świata od zła, jest przekonania, że może tego dokonać, pozostając w samotności. Jednakże tęskni za miłością.
W trakcie przedstawienia bohaterka przeżywa na przemian strach, wynikający z obawy przed urojonymi dokonaniami, radość, która momentami przeistacza się w szaloną euforię, a także dumę z dokonanych czynów i smutek, zamieniający się w rozpacz.
Henryk Bardijewski (ur. 7 stycznia 1932 w Częstochowie) – polski prozaik, satyryk, autor sztuk scenicznych i słuchowisk oraz tekstów dla kabaretów literackich. Ukończył filologie polską na Uniwersytecie Warszawskim. W 1952 r. debiutował na łamach tygodnika „Szpilki” jako satyryk. W latach 1957-75 był redaktorem Polskiego Radia. W 2002 został wyróżniony przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodą Honorowy Wielki Splendor.
