Jako aktor zyskał sławę swoimi kreacjami w Teatrze na Tagance oraz kilkoma rolami filmowymi. Dla większości był przede wszystkim bardem. Śpiewał niskim, ochrypłym barytonem, przy akompaniamencie gitary pieśni trudne, wymagające kunsztu aktorskiego i ekspresji. Pierwotnie pod wpływem twórczości Okudżawy, dość szybko znalazł własną drogę wyrazu. Enfant terrible radzieckiej sceny rozrywkowej, nigdy nie zyskał uznania w oczach władz radzieckich.Jego popularność w ZSRR można było porównać do sławy zachodnich gwiazd rockowych.
Prowadził nerwowy i artystycznie chaotyczny tryb życia, był uzależniony od alkoholu i narkotyków. W decydującym stopniu doprowadziło to do jego przedwczesnej śmierci na zawał serca. Jego śmierć poruszyła całą Rosję, a pogrzeb w wyludnionej z powodu igrzysk olimpijskich Moskwie zgromadził tłumy. Mimo, że władze zakazały wszelkie oficjalne uroczystoście.
